Powracając do tamtych wydarzeń.. do tamtego cierpienia..

Czym są wspomnienia?
Każde z nich, te większe, jak i te mniejsze,

mają swój kolor, zapach, smak.

     "Stare przeżycia jak bolały tak bolą. Niekiedy nawet bardziej. Bo czas żadnych ran nie leczy. A nieraz jeszcze solidnie nam później dokłada. Czas może tylko uczy nas rozsądniej obchodzić się z bólem, jakoś bandażować te rany. ” 

— Roma Ligocka.

Postanowiłem się przełamać.. i wrócić do tamtych traumatycznych wydarzeń.. tamtego okresu, który został przepełniony bólem. Całe życie.. uczono mnie, że słabości trzeba przezwyciężać.. tak też robiłem.. jednak wtedy.. było zupełnie inaczej. Poddałem się.. całkowicie.. Po raz pierwszy raz w życiu się poddałem.

Stało się to praktycznie 2 lata temu. Był to praktycznie.. normalny dzień.. nie wyróżniający się w zupełności od pozostałych, no ale może pewnym stopniu to jednak miał być inny. Planowaliśmy całą paczką.. udać się na zabawę. Miał być tam każdy, wszyscy nasi przyjaciele ze szkoły, i wiele innych znajomych. Przebudziłem się po 10 rano, telefonem. Dzwonił do mnie Paul z pytaniem, czy może ja z Laną.. zabierzemy się z nim i Marcinem i takim innym kolegą. Mieszkał niedaleko nas - po naszej przeprowadzce.. zaraz i on się wprowadził w nasze okolice, gdzieś tak po kilku miesiącach i był tylko o rok młodszy od nas. Chyba nie przepuszczał, że kiedykolwiek.. spotka go taki los..

Zgodziłem się. Bo tak poprosiłbym mojego tatę, aby nas zawiózł, ale nie chciałem go męczyć. Wróciłby z pracy.. i pewnie chciałby odpocząć. Po tym telefonie, zszedłem na dół i zjadłem śniadanie, przygotowane przez starsza siostrę. Ona też miała być na tej zabawie, ale ze swoimi znajomymi. To nie byle jaka impreza. Tam naprawdę miał być każdy. Pod otwartym niebem.. picie, tańce, wygłupianie się.. przy boku największych muzycznych artystów. Po śniadaniu.. przyszła do mnie Lana. Miałem wtedy 17 lat.. a ona tylko 15 .. Leżeliśmy sobie u mnie na łóżku.. i marzyliśmy.. Planowaliśmy w przyszłości podczas studiów razem zamieszkać. Często tak rozmyślaliśmy. Bylismy tyle miesięcy razem. Z każdym dniem.. nasza miłość stawała się silniejsza. Bardziej głęboka i prawdziwa. Nauczyliśmy się z sobą żyć, aby siebie na wzajem nie krzywdzić. Mieliśmy wtedy wrażenie, że cały świat stoi przed nami otworem. Gdzieś po dwóch godzinach.. poszła do domu, miała pojechać z mamą na zakupy i z Paulem. A ja poszedłem się umyć. Zacząłem się szykować. Młodsza siostra - Judyta też miała tam być, no ale dostała zapalenie wyrostka.. i leżała w domu. Bo była po operacji i dochodziła do siebie. Niby.. nic jej nie było, ale bolało ją jeszcze.. gdy się poruszała. Więc odpuściła sobie. Jednak w Jej oczach.. widziałem, że żałuje tego, że nie może się tam z nami udać.

Każdy był taki podekscytowany.. Przychodziły ciągle smsy, czy będziemy na pewno, i że będziemy się nieźle bawić.. wszyscy. Zbliżało się popołudnie, a do mnie na obiad.. przyszła Lana i Paul. Mój tato był jeszcze w pracy z mamą. Pracowali dość dużo. Zresztą i ja w tamtym okresie też pracowałem. Chciałem uzbierać sobie pieniądze.. na wakacje. W stanach jest taki zwyczaj, że przed studiami.. nastolatkowie.. amerykanie.. wyruszają w podróż po Europie, tzw Eurotrip. Moi znajomi planowali jechać, więc i ja też bardzo o tym marzyłem, a że nie było nas na to stać, to wraz z Paulem pracowaliśmy w pobliskim McDonaldzie. No.. ale tamtego dnia.. miałem niestety wolne :( niestety, bo gdybym ja tam nie pojechał na tą zabawę, to pewnie i nikt z moich przyjaciół tam się nie wybrał.

Zbliżał się wieczór, rodzice wrócili do domu.. dali nam pieniądze.. i kazali się dobrze bawić. Siostra od razu wybiegła z domu i podziękowała. W końcu to ona.. nas niańczyła..więc trochę odprężenia jej się przydało. Podjechali jej znajomi i po chwili wszyscy odjechali. A my mieliśmy jechać z Marcinem. Zrobił niedawno co prawo jazdy i chciał poszpanować. No, ale skoro tak nalegał, to się zgodziliśmy. Rodzice pozwalali mu jeździć ich samochodem. On.. lubił lans. Jeździł samochodem.. nawet do sklepu,. który był na roku skrzyżowania. Mimo wszystko.. lubiliśmy go. Był zabawny. Ciągle się wygłupiał.. No i z czasem, mogliśmy na jego wsparcie liczyć. Stał się nam bardzo bliski. Taka czarna owca w naszym otoczeniu, nawet sam się tak określał. Często nas wkopywał w tarapaty. Eh.. tak mi tego brakuje.. i wszystkiego.. co było kiedyś. Tamte wydarzenia.. zmieniły moje życie diametralnie.

Przyszła po nas pora. Ja, Lana, Paul, Marcin i nasz kolega - Tom , spotkaliśmy się wszyscy pod Marcina domem. Zdziwiło mnie, gdy zobaczyłem, że wychodząc z jego domu, Tom trzyma w ręku piwo. Była mowa, że pijemy tylko tam. Miałem podejrzenia, że pewnie i Marcin pił. Ale on mi zaprzeczył. Zacząłem się z nim kłócić, żeby się przyznał. Bo nie byłem pewny, czy to od niego, czy Toma czuję alkohol. No, ale odpuściłem. Tak nie mogę sobie tego wybaczyć. Zapamiętajcie moje słowa, zresztą nie tylko moje. Jeżeli.. widzicie, że kierowca samochodu pije alkohol, nigdy nie wsiadajcie z nim do auta. ! nawet jeżeli macie podejrzenia. To się wydaje, że nas to raczej nie dotyczy. Ale świat jest obłędny, w każdej chwili może przyjść pora na każdego. Tak było w moim przypadku. To co zobaczyłem na własne oczy.. zniszczyło moją psychikę. :( to czego doświadczyłem, zresztą i nie tylko moją. Nie umiałem do siebie dojść po tym wszystkim. Załamałem się. Wsparcie rodziny, jak i znajomych w tamtym czasie.. było mi i podobnie jak innym przyjaciołom bardzo potrzebne. Jednak.. nadszedł czas.. że miałem tego wszystkiego dosyć. Chciałem być poprostu sam. Eh.

Jadąc samochodem.. było wesoło, radośnie. Mimo kłótni.. to bardzo dobrze się bawiliśmy. Większość drogi śpiewaliśmy. Ja siedziałem z przodu. Zapiąłem pasy. Podobnie jak Marcin i Paul. Nie sądziłem, że reszta tego nie zrobiła. Przez taką głupotę.. straciłem wszystko co miałem. Do tej imprezy.. mieliśmy ponad godzinę samochodem. Czekali tam już na nas wszyscy.. niestety.. nikt się nas nie doczekał......

hmm muszę się pożegnać dzisiaj z wami. Ciężko mi o tym pisać. Tak napiszę resztę, ale już nie dziś. Do mnie.. ból ten cały czas powraca. Nie chcę.. już dzisiaj o tym myśleć.. przepraszam... odezwę się wkrótce.